WE ZIJN ONS ROT GESCHROKKEN

En ondertussen in het Twickelbos.....

Zo, we zitten nu al weer bijna een week in ons nieuwe appartement, lekker knus, gezellig en lekker warm met de mobiele zonnebank boven ons hoofd.

Dit zijn wij ons de mobiele zonnebank.

Ons nieuwe, wat kleinere, verblijf zou gisteren komen maar ZIJ kreeg te horen dat de verhuiswagen die ons verblijf zou afleveren pech had gekregen en we dus nog tot zaterdag geduld moesten hebben. Nou daar ging ZIJ dus niet opwachten. Tussen U en ons, af en toe een ongeduldig type-je, die ZIJ!!!!

Maar goed, niets vermoedend lagen wij een tukje te doen, toen ZIJ gewoon het mini-verblijf in het appartement begon te slopen. Even daarna lagen we riant in het nieuwe onderkomen.
We lopen ons nu de benen uit het lijf van de ene naar de andere kant.... we denken stiekem dat ZIJ ons heeft ingeschreven voor de marathon van volgend jaar.

En af en toe is één van ons de weg terug kwijt. Dan wijst onze ingebouwde TomTom, ons de verkeerde richting uit, waarna ZIJ ons weer even terug bij de kopgroep brengt.

Maar goed, daar zaten we dan en toen gebeurde het, we zagen ons moeder. En ooooo wat zijn we geschrokken, die was zonder ons medeweten, gewoon stiekem naar Dr. Schoemacher geweest. Ze was ineens gegroeid en had ook nog een kleurspoeling gehad. Nee, dit was heel ons moeder niet meer.

Ons moeder na het bezoek aan die dokter?????

Hij heeft het gedaan, dachten wij

Gelukkig bleek dit alles te berusten op een misverstand en kregen we vlak daarna onze eigen moeder weer terug, pffffffff.......

Daar is ze weer.

We willen ook nog even vertellen dat we dit weekend bezoek hebben gehad en die brachten hele leuke dingen mee. Voor ons lekkers en een speeltje en voor HAAR en HEM (als HIJ geluk heeft), ook iets lekkers.

Mmmmm

Ja ja.... en nu maar hopen dat HIJ er ook iets van krijgt.

Wij hebben zo een vermoeden dat als ZIJ dit laatste kadootje helemaal  alleen opeet, ZIJ wel een afspraak bij die Dokter kan maken.

Hieronder nog wat kiekjes van ons in het verblijf en wij zeggen weer.... TOT GAUW...

DE WEG KWIJT

En daar zijn we weer!!!
Zo inmiddels zijn we 2 weken oud en..... kunnen we de wijde wereld in kijken.

Nu kunnen we HAAR ook eens aandachtig bestuderen. 
Vandaag was de grote verhuisdag en nog veel meer, maar voordat het zover was moesten we eerst naar de Weight Watchers.
We hebben nu gezien dat smokkelen er niet bij is, want ZIJ genoteerd alles!!!

Nu hadden we met dat Weight Watchers gebeuren nooit zo'n moeite, maar dit keer was het anders........ want, zodra zij bij één van ons het gewicht genoteerd had, verdween ze uit zicht en kwam terug met een spuit en voordat we iets konden zeggen, hadden we hop zo een hap van een roze goedje in onze mond.

Het is wel een gedoe hier, eerder deze week kregen we een manicure. Ook geen probleem maar dat stil zitten wel, ZIJ wilde onze poot maar die wilden wij zelf ook. Kortom het was een soort van worstel en kom boven. Uiteindelijk hadden we niets in te brengen en knipper de knipper zo een stuk van onze nagels af. We hebben gehoord dat ZIJ dit iedere week gaat doen. Bedankt maar weer zeggen we.

Enfin dit overleefd hebbende stond vandaag de grote (en met recht zeer grote) verhuizing op de planning. We hebben een nieuw benedenappartement gekregen. Maar de Jan de Bouvrie die dit appartement voor ons heeft gemaakt, heeft zich enigszins vergist in de maat. ZIJ wilde gelijk een nieuw tv-progamma beginnen "mijn leven in een kennel", maar daar hebben we haar van kunnen weerhouden.
Omdat het tijd was dat wij gingen verhuizen zitten nu dus tijdelijk hier tot dinsdag want dan wordt ons iets kleinere verblijf gebracht.

Normaal worden we met een verhuiswagen naar beneden verhuisd, maar die had pech onderweg gehad, dus dit keer zijn weer één voor één door HAAR naar beneden verhuisd.
En toen zagen we dus het benedenappartement, megagroot, we konden onze moeder niet meer terug vinden..... waar was ze gebleven.....

Uiteindelijk na veel zoekwerk hebben we onze moeder gevonden en hebben we begrepen dat onze tantes, u weet wel, die van het Hoeradaarisereentje koor, hier dus ook rondhangen.
Alleen zien doen we ze nog niet, maar dat zal volgende week wel anders worden in het nieuwe appartement.

Gelukkig heeft ZIJ onze zonnebank ook mee verhuisd. Kortom we hebben het prima naar ons zin hier. En we zeggen weer. TOT GAUW.

YESS GEVONDEN ONS MOEDER!!!!!

Blup......blup.....blup

Zo we hebben het onze moeder goed moeilijk gemaakt maar daar zijn we dan, alle 7. Eerst dacht ZIJ nog dat we met ons zessen waren maar ons broertje (nou zeg maar broer,want hij was de grootste van ons allemaal) kwam er nog achteraan.

Op dit moment verblijven we nog in appartement 9b maar over korte tijd komt de verhuiswagen ons ophalen om ons te verhuizen naar appartement 9a.
O ja, en dan gooien we het maar gelijk in de groep..... onze namen.

ZIJ heeft er eens diep over nagedacht en heeft besloten dat we weliswaar wel thema-namen krijgen, want het alfabet volgen is niet haar ding. Maar het wordt anders dan de vorige nesten... nou en daar zijn wij dus heel misschien stiekem wel blij om.

En wat heeft ze dan besloten ..... het moest op de één of andere manier iets te maken hebben met de Kennelnaam Van het Twickelbos, natuur ... vul het maar in en met onze moeder Dinkel. Wij voelden al nattigheid..... en ja hoor.

Wij hebben allemaal een naam wat op de een of andere manier iets te maken heeft met water en dan wel water in Overijssel. Haha begrijpt u het nog, wij wonen nl. in Strijen.
Ach wilt u het echt weten dan moet u het HAAR maar eens vragen.

En dan nu onze namen:

De heren:

• Linderbeek
• Twickelervaart
• IJssel

De dames:

• Regge
• Veneriete
• Reevediep
• Weideplas

Zo u zult begrijpen dat de zwemvestjes al klaar liggen en de eerste zwemles al geboekt is.

Dat was het voor deze keer, wij zeggen BLUP....BLUP.

ps hierbij nog een bedankje aan Annemarie Groenenberg voor het kunstig maken van de foto's.

A DAY AT THE RACES EN ALLES IN DE TENT......

Zo na enige `radio`-stilte zijn we daar weer.
Het is een drukte van belang hier in het Twickelbos, de twee-beners gaan en komen, we hebben al opgemerkt dat ze er zijn in allerlei maten, groot en klein. 

Inmiddels hebben we ook begrepen dat we ineens andere namen hebben..... geen snackje meer te vinden (maar dat had ZIJ ons al verteld hoor). Hoe we gaan heten, dat komt een andere keer. Eén van ons blijft eigenlijk wel een lekker snackje, zij gaat Twix heten.

de choco Twix

En dan onze Twix

Vorige week is onze echte Peter R. de Vries langs geweest, de chipper, het was wel een bliksembezoek, hop een prik in onze nek en een wattenstaaf in onze mond en klaar was hij, ons een beetje beduusd achterlatend. Wij waren niet de enige, onze moeder kreeg ook zo'n wattenstaaf in haar mond geduwd en ons vader schijnt dat al een keer gehad te hebben.
Hadden de andere Twickelbosjes ons al gewaarschuwd dat die chipper niet van de chips was, toch hadden we nog enige hoop toen er iets in onze mond werd gestopt, maar helaas weer pech.

We zouden natuurlijk niet de Twickelbosjes zijn als we ook niet een klacht hadden.

Een paar dagen geleden zaten we niets vermoedend in ons binnenverblijf bij te komen van ons ontbijt, toen onze tantes besloten om aan ochtendgymnastiek te gaan doen. Roets... ging het langs ons verblijf, we hebben vol aandacht zitten kijken. Het was net A day at the races.....  Kijk dat ze aan ochtendgymnastiek willen doen prima maar ons kapsel na deze onzin zat totaal uit model..... we hadden de hele dag een bad hair day.

We zijn nu ook regelmatig te vinden in ons buitenverblijf op het Twickelbosplein. En soms lunchen we ook buiten.Van de week had ZIJ weer wat........
Komt er ineens een tent in ons buitenverblijf, nou dat moesten we eens even inspecteren....

De eerste gaat op inspectie

En al gauw komt nummer 2

En 3

En dan zijn we er allemaal

We hebben geprobeerd dat ding te slopen maar het is een hardnekkig apparaat, uiteindelijk hebben we de moed maar opgegeven en zijn er maar in gaan slapen..... Moet ons nog wel even van het hart dat iemand toen zei (wij noemen geen namen) Alles in de tent ... voor 50%. 

Nou mooi niet!!!!!

NIET VOORT TE BRANDEN

EINDELIJK......... JA EINDELIJK..........

Hebben we `het apparaat` kunnen kidnappen of wel na enige zoekacties hebben we het gevonden. 

We vroegen ons al af wanneer het zou gaan lukken want vandaag zijn we alweer 4 weken oud, we waren stiekem al een beetje bang dat het ons niet zou gaan lukken voor de 9 weken, maar dan nu toch even een update van de sjieke snackjes....

Inmiddels zijn we gewend aan het benedenverblijf of zoals ZIJ het zegt appartement 9a en hebben we ook al kennis gemaakt met de rest van de familie.

Dit is een foto van ons in het appartement, we waren toen net gearriveerd.Dit omdat het bovenappartement veel te warm was. Ja, we zijn dan wel snackjes maar we hoefden natuurlijk niet gefrituurd te worden. Een slimme zet van haar.

Toen we uiteindelijk onze ogen openden begrepen we gelijk dat wij niet het alleenrecht hadden in dit appartement, nee zeer vreemde wezens delen dit met ons. Gelukkig zijn ze wel zacht en bewegen doen ze nauwelijks.

Ons moeder met een wezen

En uiteraard maken we hier weer van alles mee. Zo hebben we begrepen dat onze moeder maar ook tante Bree samen een hobby delen......... Ze zijn namelijk allebei gek op vakantie, althans dat denken wij. Want wij horen HAAR steeds zeggen, nou dames nog even en dan zitten jullie in China. We hebben begrepen dat er 1 stukje in de tuin is waar je, als je er heel goed je best voordoet, je inderdaad in China terecht komt. HIJ is daar helemaal niet blij mee want als onze moeder en Bree net lekker op weg zijn, dan steekt HIJ daar een stokje voor en moeten ze daarna weer een hele nieuwe weg aan gaan leggen.

Rijksweg in aanleg

Lekker op weg

Van HAAR mag het ook al niet, dames zegt zij, de buxussen vliegen me om de oren, genoeg. Uiteindelijk heeft onze moeder besloten nu maar met de cabrio te gaan.

Mams in de Cabrio

Qua lawaai hebben we ook nog wel wat te melden, we hebben begrepen dat we nog genoeg voor de boeg hebben, maar we willen toch alvast het eea onder uw aandacht brengen.
Allereerst is daar, hetiserwelhetisernietding........ daar begint het mee. ´s Avonds naast ons appartement gebeurt dat, eerst is er gewoon een lap en dan begint het geluid, wat een kabaal op het laatst lijkt het wel of dat ding opstijgt. Daar gaat ZIJ dan op liggen, dat schijnt haar mand te zijn, en of het niet genoeg is verdwijnt in de ochtend het `hetiserwelding` met vreselijk veel kabaal weer in een `hetisernietding`. Trouwens onze tantes schijnen dit ook wel een lekkere mand te vinden.

Dan is er ook nog het hansklokapparaat, ook dat zien we iedere dag voorbij schuiven.... met veel kabaal. Daar blijven wij uit de buurt want je weet het maar nooit voor je het weet .... floep en weg ben je.

Het Hansklokapparaat

 Of dat niet genoeg is komt er ook bijna dagelijks nog zo´n apparaat voorbij. De tsji-er of het kleine 'dr. Schumachertje'. Dat apparaat geeft buiten een hoop lawaai ook nog eens een slecht zicht. Soms lijkt het wel of we in de wolken zitten. We hebben al geprobeerd of de cabrio van ons mams misschien mistlampen heeft, maar hebben ze helaas niet kunnen vinden. 

de tsji-er of het dr. schumachtertje

 Dan is er ook nog het plaatsjesapparaat, als dat aan staat, halen we opgelucht adem. Helaas gebeurt het ook regelmatig dat dit niet het geval is en dat staat het zingding aan. Hlemaal niet erg toch, nee normaal gesproken zouden we daar ook geen probleem mee hebben, ware het niet dat ZIJ dan mee gaat doen. LATEN WE U DIT ZEGGEN, MEEDOEN AAN THE VOICE IS GEEN OPTIE VOOR HAAR!!!!!
We hebben overigens begrepen dat het einde van dat kabaal nog lang niet in zicht is, we wachten in spanning af.

 Een ander puntje wat we even willen stipuleren is het vieze roze spul. We hebben dat nu 2 weken geleden gekregen en we dachten dat was het dan... nou nee dus kregen we het vanavond gewoon weer. Schijnt ergens goed voor te zijn..... 

O ja, nog even iets anders, we hebben ook regelmatig last van een indringer. Als de voordeur van het appartement open staan komt ze heel stiekem naar binnen sluipen.
Wel fijn hoor want ook van haar krijgen we een complete wasbeurt. Heel soms glimlacht onze moeder naar haar maar vaak vindt ze het gewoon goed en wij vinden het geweldig,

Tante Bree, alias de insluiper of de heilige onschuld.

Nou wij gaan lekker slapen, tot gauw weer!!!

HOE WIJ HETEN, NU ZULT U HET WETEN

TSJA, TSJA.....

ZIJ heeft het verteld, in ieder geval ons moeder en de rest van de Twickelbosjes, want wij horen in dit geval gelukkig nog helemaal niets!!!!!!

Nou weten wij dat ZIJ niet zo van die vreselijk hitte houdt, maar wij denken toch dat ZIJ al een vrije milde vorm van een zonnesteek heeft opgelopen. Eigenlijk weten we het wel zeker.

Echt weer ons geluk dat we nu net geboren zijn.

OK, daar komen ze dan het Thema en de namen:

DE SJIEKE SNACKJES

De dames heten:

• Katherine Kroket (rood)
• Beatrix Bamihap (wildkleur)

De heren heten:

• Lodewijk Loempia (rood)
• Frederik Friet (wildkleur)
• Floris Frikandel (wildkleur)

En dan willen wij het voor vandaag bij laten, pfffffffffff

Een ei hoort erbij

Er stond weer iets te gebeuren hier in het Twickelbos.........
De keeltjes werden gesmeerd, ook we hebben Bree ook even ingelicht wat de bedoeling van....... Als je er eentje hoort dan moet je zingen, keihard (dat vindt ZIJ heel leuk).

We hadden al snel door dat Delphi niet degene was die dit keer mee ging zingen. Die had het me toch druk, ze liep van de ene naar de andere jachtbench, van de ene naar de andere mand. We werden er moe van.
Ze had echt het heen en weer.
En of dat alles niet genoeg was, werden ook nog onze manden door haar grondig opgeschud. Nee, die was niet van plan mee te gaan zingen, als we haar wilden helpen, liet ze heel even zien dat ze haar tanden goed gepoetst had, maar zingen ho maar.
Nee ze had haar mond vol, met een ei!!!!!
Ja een ei, dat ei ging de hele dag mee met haar van bench naar bench, zelfs als ze met HAAR buiten ging wandelen, ging dat ei mee. We schaamden ons dood, we hebben natuurlijk wel een naam op te houden in de buurt hier.

Uiteindelijk mochten wij in de oefenruimte onze keeltjes smeren en zijn we Delphi en haar ei uit het oog verloren totdat we konden zingen.

Delphi en haar ei

En zingen konden we zeker, wel 5 keer!!!
En toen waren ze er allemaal en uiteraard hebben we ze weer niet gezien. Hop weg naar het bovenappartement.

We hebben wel even mogen kijken op het klapopentikkerdetikenplaatjesapparaat.
Hieronder alvast wat foto's van Delphi en haar kinders, het ............ - nest.

We hebben alleen van HAAR gehoord dat ze morgen al naar beneden verhuizen omdat het bovenappartement te warm is, wij wachten in spanning af.

EEN VREEMD GEBAKJE.... DE AUTOWASSERETTE

Ja, daar zijn we weer.
Weer een vette week ouder en een stuk zwaarder......

En uiteraard willen wij u op de hoogte houden van ons belevenissen hier!!!!
We hebben nu eindelijk een beetje idee waar we terecht gekomen zijn in dat appartement 9a en zijn de boel eens gronding aan het bestuderen.
We zitten goed hier. Zien ook vaak ons tantes langs schuiven. Soms ligt er zelfs één naar ons te kijken en dat zonder dat ons moeder als een soort van projectiel op ze komt afgestoven.

Uiteraard hebben we natuurlijk wel een klein puntje van kritiek.... ach daar zijn we kleine Twickelbosjes voor.
Er staan nl. in ons appartement een Cabrio, dat ding ligt voortreffelijk!!!!!
In eerste instantie kregen wij geen enkele kans om in dat ding te krijgen, want nee onze moeder wurmde er zich helemaal in, geen plek voor ons dus.

Ons moeder en Moniek Moorkop in de Cabrio!!!

 
Inmiddels hebben we haar ADV uren gegeven en in die uren is de Cabrio voor ons alleen.
Nu hebben we het voor elkaar...... ja dat dachten we....... maar niets is minder waar.

Peper Pepernoot en Anton Appelflap in de Carbio

Dat ding is constant weg.... Ja zegt ZIJ in de auto-wasserette.

OK we willen er natuurlijk wel een beetje schoon bij zitten maar dat dit ding nou zo vaak gewassen moet worden, vinden we wel een minpuntje!!!! Het kan maar gezegd zijn.
Gelukkig heeft ZIJ als vervanging dat wel een soort geel hertending neergelegd zodat we toch nog lekker zacht liggen.

Trouwens wij zijn volgens HAAR, ook weer zo´n minpuntje, kieskeurige gebakjes.
Hoe durft ZIJ het te zeggen. Kijk is het nl. zo dat wij niet als een idioot op ons vleeshapje en de geitenmelk storten, wij zijn net als ons moeder een ietwat kieskeurig.

En dan geven we nu even het woord aan onze tante Flora die wil ook nog even wat kwijt.

Zo nu heb ik (Flora) even het woord!!! Er zit tussen die gebakjes een heel vreemd gebakje.... ik ga u om privacy-redenen niet vertellen wie. Het gebeurde een paar uur geleden toen HIJ en ZIJ aan tafel zaten. Ineens ging één van de gebakjes opstaan, nu niets vreemds, die gebeurt vaker. Maar goed dit gebakje ging draaien en draaien en ja, dan weten wij, neuzen dicht!!!!!! Er komt een verrassing aan. Maar dit gebakje maakte het wel erg bont...... hij (dat wil ik dan wel verklappen, want wij dames doen zoiets niet), hij gooide zijn hoofd in de nek en riep heel hard AHOEW...... en toen nog een keer AHOEW...
Wij hebben eens goed het nieuws erop nagelezen en nu denken wij, dat die wolf..... die hier ergens rondloopt..... toch echt tussen de gebakjes zit. Ik moet nog wel even vermelden dat
het uiteindelijke resultaat dat het gebakje in het appartement neerlegde, na inspectie (natuurlijk van HAAR en ons) er keurig uitzag!!!!

Maar wij denken het echt ......

Vreemd gebakje????